Düşündüm Ki

Bugün içimde bir sıkıntı var.Sebepsiz yere ağlıyorum.İnsanların kalbini kırıyorum onları üzüyorum.Annemi ağlattım.Sonra onu üzdüğüm için oturdum ben de ağladım.Ama özür dileyemedim.Gururum el vermedi.Aslında gerektiği zaman özür dilemesini bilen biriyim.Öyle çocukluklar yapmam haksız olduğum zamanlar özür dilememek gibi.Ama bugün farklı.Bugün iyi değilim.

Okuldayken birden bedenimden bir ürperti geçtiğini hissettim.Dersimiz boştu.Yani hoca serbest bırakmıştı.Kaloriferin yanına gittim.Ayakta durma yerine otur dedi.Çok üşüyorum deyince kaloriferin yanında oturan arkadaş kalktı yer verdi sağolsun.Gözlerinden öpüyorum :* Ayrıca cam kenarı olduğundan baya dışarıyı seyrettim.Düşündüm.

Onu.Sürekli yaptığım gibi.Hatalarımı düşündüm.Onu bırakmamam gerektiğini düşündüm.Bir daha kavuşursam asla bırakmayacağımı düşündüm.Onu ne kadar özlediğimi onsuz ne kadar yalnız olduğumu düşündüm.Yalnız derken evet arkadaşlarım var dostlarım var ailem de yanımda.Ama onunla bunların daha anlamlı olduğunu düşündüm.Geçmişe dönebilseydik asla ondan ayrılmazdım.ASLA!Yaptığımın salaklık olduğunu fark ettim çünkü.Ben ondan ayrı kalmak istemedim ki...

Sonra hayatımın ne kadar boş geçtiğini düşündüm.Bir anlamı var mıydı gerçekten? Yaşamamın bir anlamı var mıydı?Kendimi içi boş bir ceviz kabuğu gibi görüyorum.Hiç derslerime çalışmıyorum.Dersaneye gidesim gelmiyor.Aslında tekrar etsem her gün on dakika ona bile şükür edicem.Ama yok.Nasıl geçip gidiyor zaman anlam veremiyorum.Çalışıcam diyorum yarın olmuş bile çalışmadan.Hayır bir insan bütün gün boyunca ne yapabilir?Bilgisayar benim için zararlı bir şey gerçekten de.Aslında yaptığım kötü bir şey yok.Facebooktan bilenkazanır oynuyorum sürekli.(Bilgi yarışması)Kafayı takmış durumdayım.Ama her şey genelkültür değil.Dersler de önemli.Martta sınavlar başlıyor bile.

Şimdi gidicem ve ders çalışıcam.Hem biraz olsun onu kafamdan çıkarmış olurum :) Ailemi hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum.Onları gerçekten çok seviyorum.Emeklerini benim iyiliğimi istediklerini anlıyorum.16 yaşındayım.Artık herşeyin farkındayım.Büyüyorum olgunlaşıyorum :) (Ailesini sevmeyen ergenlerden de tiksiniyorum ayrıca -.-) 

Mutluyum aslında genel olarak.İşte bazen böyle durgunluklarım oluyor o kadar.O da herkese oluyordur diyip kendimi rahatlatıyorum ehehe.

Bu arada bugün okulumuzun kütüphanesinden(Amerikadaki Kongre Kütüphanesi bile yarışamaz o derece büyük) Ayşe Kulin'in Köprü adlı kitabını aldım.Hemen okumaya başladım.Çok sevdim.Boş derslerimizde sürekli okudum 100. sayfasına geldim bile.İnşallah bugün bitirebilirim.Ders çalıştıktan sonra okursam bitiririm büyük ihtimal.

Ayrıca yaş sınırından dolayı izleyemediğim Karanlıklar Ülkesi: Uyanış'ı da izliycem-,-.Sonra da biraz piano çalışırım belki.Aaa bu arada size söylemedim değil mi?Dinleyin o zaman bomba haber: Someone Like You var ya Adele'nin işte onu piyanoda çalabiliyorum canlarım :) İnsanlık için küçük benim için büyük bir adım.Baya yol kat ettik hocayla.O kadar tatlı bir bayan ki çok seviyorum.Sürekli gülüp eğleniyoruz.Genç olmasının da etkisi var tabi :)


Benden size gelsin o zaman :) Görüşürüz :*