Kimler Geldi Kimler Geçti

Pazartesi, Şubat 27

Gözleri Yağmurdan Bile Islaktı

Kapı çaldı.Koşarak açmaya gitti ve açar açmaz hemen boynuna atladı.Kimin geldiğine bakmamıştı bile.Sevdiği adam gelecekti çünkü.Saatlerce süslenmişti onun için.Ne giyeceğine bir türlü karar verememiş,annesine danışmıştı.Ama annesinin önerdiği kıyafetleri de beğenmemişti.Çok güzel olmalıydı.Dünyadaki en güzel kız olmalıydı o gün için.Sevgilisi gelecekti çünkü çok güzel görünmeliydi gözüne.Oysa bilmiyordu ki sevgilisi onu her haliyle beğeniyor giydiği kıyafeti hiç önemsemiyordu.Hatta bir keresinde gittikleri bir gezide onu pijamalarıyla  görmüştü.Ve hayran kalmıştı.Çok doğaldı güzelliği,bambaşkaydı.O an bir kez daha aşık olmuştu sanki.Öyle seviyordu ki onu.İçindeki ona olan arzu o kadar derin ve içtendi ki...Ona bir anlatabilseydi.Ama kendine bile anlatamazken kendine bile ifade edemezken nasıl olurda kelimelere dökebilirdi aşkını?Onun gözlerine baktığında hissettiklerini,gözünden düşen bir damla gözyaşında içinden birşeylerin kopup gittiğini nasıl anlatabilirdi...Ona sarıldığında koklamaya doyamadığı kokusunu içine çekerdi çekebildiği kadar.Bir şelale gibi akıp giden saçlarıyla oynardı.Hiç bırakmak istemezdi onu.O onun hayatının aşkı,evlenmek istediği kadındı.Sadece okulunun bitmesini ve kendi parasını kazanacağı zamanı bekliyordu.Ama çok sabırsızdı.Bir an önce evlenmek istiyor,onun karısı olacağı anı iple çekiyordu.Birlikte sıcacık bir yuva kuracaklar ve birbirlerinden bir daha asla ayrılmayacaklardı.Ona söz verdiği gün canlandı aklında.Yağmurlu bir gündü...Sanki yağmur onları köşeye kıstırmak için yağıyordu.Saklanacak bir yer bulana kadar sırılsıklam olmuşlardı.Yağmurdan kaçarken bile eleleydiler.Onunlayken ıslanmanın bile güzel olduğunu düşünmüştü.Sanki kız da aynı düşünceleri paylaşıyormuş gibi gülümsedi ona.İçini eritmişti yine gülümsemesi...O da sevdiğine gülümseyerek karşılık verdi.Ellerini avuçlarının içine aldı ve o bakmaktan asla bıkmayacağı gözlerine baktı.O da beni asla bırakma aşkım dedi aşık olduğu adamın gözlerine bakarak.Öyle derin bakıyordu ki sanki yüreğinin içini görüyordu.Ellerini biraz daha sıkarak söz veriyorum seni asla bırakmayacağım dedi.Ve delicesine sevdiği adamın göğsüne yasladı başını.Orası güvenliydi.Orası onun sığınağıydı.Orası huzur bulduğu yerdi...Ama karşısındaki onun hastaneye kaldırıldığını söylüyordu.Sarıldıktan sonra geri çekildiğinde karşısında sevdiği değil onun en yakın arkadaşı vardı.Bir kaza yapmışlardı.Hava çok yağmurluydu sevgilisine bir an önce kavuşmak için hızlı sürüyordu.Birden direksiyonun kontrölünü kaybetmişti.Emniyet kemerini takmadığından ağır yaralanmıştı.Kendisiyse hem arabanın arkasında hem de emniyet kemeri takılı olduğu için ufak bir sıyrıkla kurtulmuştu.Kız son kelimeleri duymamıştı bile.Kelimeler kafasında dönüp duruyordu.Kaza,ağır yaralı,direksiyon,yağmur...Zorlukla beni hastaneye götür diyebildi.Başı dönüyordu.Bayılmamak için arkadaşına tutundu.Arkadaşı olmaz demeye yeltendi.Kız derhal dedim dedi hissizleşmiş bir şekilde.Afallamıştı.Yolun nasıl geçtiğini anlamamıştı.İçinden bildiği tüm duaları okudu yalvararak.İçindeki kopan fırtınayı dindirmeye çalışıyor dışarı yansıtmıyordu.Hastaneye gittiğinde bekledi bekledi bekledi...Bu ona sonsuzluktan fazla gelmişti...Doktor çıktığında ayağa kalkacak hali olmamasına karşın ayağa fırladı son gücüyle.Yüzünden anlamıştı.Yorgun bedeni kendisini taşıyamadı ve yere yığıldı.Yine de duymuştu o soğuk kelimeyi.Ölüm...Oysa sevgilisinin elleri sıcaktı oysa ona karşı beslediği duygular sıcaktı oysa gözyaşları sıcaktı...Hani söz vermişti hani hiç bırakmayacaktı onu...Neden?Neden!O gün kendilerini ıslatan ama içlerini ısıtan yağmur sorumlusu oydu lanet etti.Şimdi gözleri yağmurdan bile  ıslaktı...




Siz beğendikçe ben de yazıyorum.Bu üçüncü öyküm :) Bu en abartılısı oldu sanırım :D Biraz duygusal takılmak istedim.Ve çok mu vıcık vıcık olmuş yani aşk konusunda.Fikirlerinizi esirgemeyin benden :) Saçma olmuşsa saçma olmuş deyin ya da şurası şöyle olsaymış daha iyi olurmuş deyin ne düşünürseniz söyleyin :)
Şarkısı da bu olsun mu :) Tık tık.
Bütün gün dinledim neredeyse.Tarih dersinde de uyuttu beni gözlerim gitti :)

6 yorum:

  1. Herşeyin güzel başladığı , sonunda hüzünlü biten bir öykü. Hiç de saçma değil , bunlar hayatın içinde olan şeyler . Keyifle okudum , sevgiler.

    YanıtlaSil
  2. ama ne güzel yazıyorsun ki. çok heyecanla, duygulanarak ve soluksuz okudum. aman iyi ki gerçek değilmiş.
    sen de benim gibi öyküler yazıyorsun. tamamen hayal ürünü.
    bence en güzel tarz bu.
    :)

    YanıtlaSil
  3. Zeynebim teşekkür ederim sevindim öyle düşünmene :)
    Kucak dolusu hem de :)

    YanıtlaSil
  4. deep çok teşekkür ederim ki :)
    evet ya üzücü sonları seviyorum nedense.
    belki de sen özendirdin beni :p
    hayalgücümüzün gelişmiş olması ne güzel değil mi deep insan yazacak çok şey buluyor:)

    YanıtlaSil
  5. kaza geçişi cok hızlı olmuş sanki keşke yıldırım düşürseydin öyle daha hoş olabilirdi :)))

    Şaka yapıyorum ben anlamam hikayeden falan ama betimlemelerin duyguları anlatım tarzın güzeldi hissettim diyebilirim.

    YanıtlaSil
  6. by mutu : hahaha madem öyle dedin diğer hikayemde yıldırım düşürücem :p
    Peki teşekkür ettim o zaman :)

    YanıtlaSil

Söylemek istediğin birşey varsa dök içini çekinme :) İyi ya da kötü farketmez burada adam öldürmüyoruz ya! :)