Kimler Geldi Kimler Geçti

Çarşamba, Ocak 25

Aşk..

                                                                          Aşk :)

Elimde olmadan sürekli onu gözetlediğimi fark ettim.Profilini arıyorum ama facesini dondurduğu için yüzünü göremiyorum.Bir de uzakta olduğu için işler daha da kötü benim açımdan.Sizin gibi şanslı değilim onunla aynı şehirde nefes almanın ne demek olduğu bilmiyorum.


Facesi donuk olduğu için arkadaşlarının facesine bakıyorum.Onun resmini görürüm ya da herhangi onunla ilgili bir şey. Gördüğümde dünyalar benim oluyor :) Bazense üzülüyorum.Karşı cinsten biri yanında olunca...

Geçenlerde arkadaşımla konuşmak için telefonu elime aldım.Aradım sonra birden fark ettim ki onu aramışım.Üstelik ev telefonundan aramıştım.Kabak gibi çıktı yani numaram.Çok korktum ama ya yüreğim ağzımdan çıktı resmen.Beni arasa hayatıma karışma artık dese o kadar haklı olurdu ki.Ama hiçbir şey yapmadı...Yapmasını isterdim:) Sesini duymak fena olmazdı.Bir de nasıl olduğunu anlamadım.Onun numarasını nasıl tuşladım anlamıyorum, anlayamıyorum.Sürekli onu düşündüğümden mi acaba...Yok canım öyle bir şey yaptığım yok.


Yani anlayacağınız kafayı yemiş durumdayım.Telefon sapığı olmadığım mı kaldı röntgenci olmadığım mı.Hepsini oldum.(röntgenci küçük çocukları gözetleyenlere mi deniyordu neyse ben onu faceden gözetliyorum farketmez)

Bazen dalıp dalıp gidiyorum.Bir bakıyorum onu düşünüyorum.Nereden aklıma geldiğini bilmiyorum.Bazen bir film repliğinde bazen bir şarkı sözünde bazen arkadaşlarımın söylediği en saçma bir kelime çok alakasız şeylerden ona ulaşabiliyorum.Ah ah nolacak benim bu halim.Çok özledim ama öyle entel entel cümleler kurmuycam gerçekten içim acıyor artık :)

Onu ne kadar sevdiğimi ondan ayrıldıktan sonra anlamak da çok acı verici.Onunla birlikteyken de onu ne kadar sevdiğimi biliyorum ama ayrılınca...Bilmiyorum.Ona ne kadar ihtiyacım olduğunu daha iyi anlıyorum.Her seferinde böyle olduğunu bile bile ondan ayrılabiliyorum.Nasıl yapıyorum ben bunu? O anla ilgili bir yazım vardı.O anlardan birindeyken oluyor hep bunlar.Geri dönüşü olmayan yollara girmeyi seçiyorum hep o anlarda.Ondan ayrılmak istemem de bunun göstergesi.İstediğimi bile söyleyemem.İstemiyorum.Ama yapıyorum.

Of.

Çok pişmanım :) 

Her neyse.


Bunlar bir gün geçecek sonuçta değil mi? Ne kadar sürecek ki bunun acısı,sanki sonsuza kadar.En fazla 1-2 ay hadi bilemedin 3-5 ay.Biz ayrılalı ne kadar oldu.Ocağın 25indeyiz.Şubata ne kalmış canım şubatı da sayalım 6 ay ah ne güzel baya uzun süredir ayrıymışız.Öyle değil ama o işler.

Ondan başkasını düşünemiyorum.Lanet olsun lanet olsun! Neden ben de ayrıldıktan ertesi gün başkasıyla çıkan  kaşarlardan değilim.Arkadaşına aşkım diyebilenlerden ya da ? Herşey daha kolay olurdu belki.Yok ama hayır.Ben öyle bir insan değilim.Ben aşkın kutsallığına inanıyorum.Aşk dediğin şey sımsıcak bir şey.Sana önceden hissetmediğini hissettiren bir şey.Arkadaşın arkadaşındır.Zaten öyle olmasaydı ilk anda onunla aranızda başka bir kıvılcımlanma olsaydı arkadaş değil sevgili olurdunuz.


Of neyse ya kafam şişti çok konuştum.Kısaca sevdin mi adam gibi seveceksin kardeşim!

2 yorum:

  1. Altı aymı olmuş? unutmak mümkün tabi, isterse insan unutur. Bu benim için geçerlimi? hayır!

    Geçicek, unutursun, alışırsın, zaman ver kendine, bir şeyler ugraş, hatta birilerini bul..Öyle degil işte, olmuyor..

    YanıtlaSil
  2. İnsan alışıyor tabi zamanla ama unutamıyor işte...Müziğe verdim kendimi ama onda bile onu buluyorum :) aynen olmuyor...

    YanıtlaSil

Söylemek istediğin birşey varsa dök içini çekinme :) İyi ya da kötü farketmez burada adam öldürmüyoruz ya! :)