Affet Beni...

Canım sıkılıyor.Size de oluyor mu? Bazen herşey o kadar anlamsız gözükebiliyor ki.Herşey birden bire anlamsızlaşıyor.Hiçbirşeyin önemi kalmıyor benim için önemli ne varsa.Benim ''o an'' diye nitelendirdiğim bir an var.O anı size anlatmam çok zor hatta anlatamam.Anlamak için ''o an''ı yaşamış olmanız gerekir.Ve yaşamamış olmanızı umarım.Çünkü herşeyi mahvedebiliyorsunuz.Ben mahvettim.Bir çok kere!Verdiğim karardan verdikten bir saniye sonra pişman oldum.''o an'' böyle birşey işte.Herşey üstüne geliyor.Nefes alabiliyorsun.Nefes alabildiğini biliyorsun.Ama aldığın her nefes batıyor sana.Yaşamanın bir anlamı olmadığını düşünüyorsun.Sevmenin bir anlamı olmadığını.Yanlış yolda olduğunu.Yani dünyada kötü ne varsa hepsini ''o an''da düşünebiliyorsun.O kısacık an hayatınız bitmek bilmeyen anı olabiliyor.Abartmıyorum.Yemin ederim.Yaşadığım neyse aynen aktarıyorum.Ağlama krizine boğuluyorum.Ne varsa şu ana kadar yaşadığım acı ne varrsa hepsi aklıma geliyor.Hepsi için ağlıyorum.Nefret ediyorum hayatımdan.Nefret ediyorum kendimden.Nefret ediyorum herkesten.Yanlış kararlar veriyorum.Genelde yalnız olduğumda bu anı yaşıyorum.Ama geçtikten sonra fark ediyorum ki,herkesi mahvetmişim.Özellikle de onu.Onu!Hayatımdaki tek kişi.Gözlerine bir kez baktığımda beni ağlatan kişi.Gözlerine bakabilmek için herşeyden vazgeçtiğim,uğruna çabaladığım,herşeye rağmen vazgeçemediğim,milyonlarca kez ayrılmamıza rağmen bir şekilde tekrar bir araya geldiğim,allahın bizim birlikte olmamızı istediğini düşünüyordum,bize inanıyordum,onu seviyordum,elimdeki tek gerçeğim buydu:sevgim.Sadece onu seviyordum.Gerisini önemli değildi.Dünya umrumda değildi.Sadece o ve ben.Sadece o ve ben.Herkesten saklamak istiyordum onu.Öyle biriydi ki...Onu elimden alırlar diye korkuyordum.Benden bıkarsa diye korkuyordum,ağlıyordum gizli gizli...Hayatımı istese benden gözümü kırpmadan vereceğim tek kişiydi o.Sanırım onun sayesinde nefes alıyordum.Bağlıydım ona bağımlıydım.Biz bizim için yaratılmıştık.Birlikte olmak için.Olmalıydık.Allah da istiyordu bizi.Onca ayrılığa rağmen tesadüfen karşılaştık bir gece.Tesadüf olduğuna inanmadım.Değildi.Tesadüf kelimesini hayatımızdan çıkarmıştık.Mutluyduk.Mutluydum.Size yemin ediyorum mutluydum.Onunla herşey çok farklıydı.O çok farklıydı.Biz çok farklıydı.Aşkımız çok farklıydı.Hiçbir zaman kıyaslamadım.Yaşadığımız şey o kadar güzeldi ki kıyaslanamazdı bile...:) Bambaşka kelimesini bu aşkla tattım.Gülmeyi ondan öğrendim.İçten kahkaha atmayı o öğretti bana.Hiçbir zaman beni bırakmayacağını biliyordum.Çünkü o beni hiç terketmemişti.O beni hiç yüz üstü bırakmamıştı.Bense bıraktım.Bıraktım.Bıraktım!Bir çok kere.Bana en çok ihtiyacı olduğu anda.Acı çektiği sevdiği birini kaybettiği halde bende bırakıp gittim onu... Yaşananları düşününce kendimden nefret ettiğim o kadar çok şey buluyorum ki.Haksız olan birini aramadığım halde haksız olduğumu anlıyorum.Biliyorum.Haksızım.Herşeyde.Sana layık değilim.Bu cümle artık herkesin hayatının parçası.Ama ben buna onu söylemedim bile.O kadar bencilim ki.Herşeyi baştan düşününce ona hiçbirzaman istediği şeyi veremediğimi farkettim.Benden birşey istemiyordu aslında.Ama ben veremedim.İyi biri değilim.Ama onun gözünde melektim.En büyük şeytan bendim oysa ki...Ona sorsalar hayatındaki en masum insan bendim.Kendimi övmek gibi bir amacım yok.Ki böyle dediğinde de asla kabul etmezdim.Kabul etmezdim çünkü öyle değilim.Benim gözümde melek oydu.Böyleydi.O hayatımdı benim.Hayatımın aşkı...:) Ve ben bunu mahvettim.Neden peki? ''o an'' Özür dilerim dalgacı düşünür...Birgün tekrar buluşacağımızı biliyorum seninle.Ve bu yüzden içim rahat.Hiç olmadığı kadar.Sensizliğe dayanabilmemin sebebi de bu sanırım.Dayanabilmek mi?Bilirsin,komiğimdir.Dayanmaya çalışmak diyelim.Elim kolum bağlı seni özlüyorum...Sensiz herşey çok garip ve eksik.Yaşıyorum işte.Anlayamıyorum etrafımda neler olduğunu.Kimseyi anlayamaz haldeyim.Ama suratımdaki maske işe yarıyor.En azından güldüğümü görüp sorularla bunaltmıyorlar beni.Hatta bazen maske takmadan da gülebiliyorum.Sen olmadığında gülmek ayıpmış gibi geliyor günahmış gibi.Utanıyorum gülerken.Sonra düşündüğümde gülüyorum.Sen benim gülüşümü severdin.Bak hayatımda olmadığın halde güldürebiliyorsun beni?Hayatımda yoksun...Çok zor...Zor olduğunu bile bile senden ayrılmak da zordu.Senden ayrıldıktan sonra zor olacağını bildiğim halde zordu.Lanet olsun çok zor.Basit değildin ki sen... O yüzden böyledir belki...O tarihte orada olman dileğiyle...Son olarak...:) Affet beni.